Η ιστορία της ελιάς και του λαδιού στη Λέσβο παρουσιάζει ένα παρελθόν 3000 ετών. Η ελαιόφυτος Λέσβος της αρχαιότητας εξακολουθούσε να παράγει ελαιόλαδο για τοπική κατανάλωση τόσο κατά τη Βυζαντινή περίοδο όσο και κατά την περίοδο των Γατελούζων. Η εντατικοποίηση της ελαιοκαλλιέργειας έγινε στα τέλη των Οθωμανικών Χρόνων. Σήμερα η Λέσβος χαρακτηρίζεται από εκατομμύρια ελαιόδεντρα που απλώνονται σε συνεχείς ελαιώνες εκτάσεις περίπου 450.000 στρεμμάτων. Η επικράτηση της ελαιοκαλλιέργειας στο νησί βοήθησαν κυρίως οι άριστες καιρικές συνθήκες με την καταπληκτική εναλλαγή των τεσσάρων εποχών.
Το ελαιόλαδο, εξαιτίας των θρεπτικών και βιολογικών του ιδιοτήτων αποτελεί βασικό συστατικό στο διαιτολόγιο των κατοίκων του νησιού. Συγκεκριμένα και όσον αφορά το ελαιόλαδο που παράγεται στο νησί είναι μοναδικό στην Ελλάδα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παράγεται από άλλες ποικιλίες ελιάς από αυτές που φύονται στην υπόλοιπη χώρα. Στο νότιο τμήμα του νησιού, κοντά στη Γέρα, κυριαρχεί η κολοβή και στο βόρειο τμήμα η αδραμυτινή. Η πρώτη παράγει λάδι με πιο ήπια γεύση ενώ η δεύτερη λίγο πιο έντονη. Όμως και οι δύο δίνουν ελαφρύ γλυκόπιοτο, πολύ αρωματικό και με μοναδικό χρυσαφένιο χρώμα.