Μανιτάρια

Η Λέσβος χαρακτηρίζεται από μια ποικιλία οικοσυστημάτων και βλάστησης. Εξαιτίας αυτού, καθώς και του ήπιου κλίματός της, φαίνεται να ευνοείται η ανάπτυξη πολλών μορφών μυκητοχλωρίδας.  Στη Λέσβο λοιπόν, ευδοκιμούν τα περίφημα μανιτάρια του γένους Lactarius ή αλλιώς κοτσνίτες, τσαμίτες, πευκίτες καθώς και τα άσπρα μανιτάρια που συνηθίζεται να φυτρώνουν κάτω από πεύκα και καταναλώνονται από πολλούς. Επίσης κάτω από πεύκα ευδοκιμεί και ο σφουγγαρίτης που πήρε την ονομασία του λόγω της κάτω πλευράς του που είναι πορώδης σαν σφουγγάρι. Με τις πρώτες βροχές, συναντά κανείς πάνω στους κορμούς καστανιάς ή βελανιδιάς το Laetiporus sulfureus αλλά και την Fistulina hepatica. Ενώ λίγο αργότερα το έδαφος του δάσους φυλλοβόλων γεμίζει με μικρά και μεγάλα μανιτάρια κυρίως από τα είδη του γένους Amanita μέχρι και τα περιζήτητα είδη του γένους Boletus. Μοναδικά είδη μανιταριών αναπτύσσονται επίσης και στους απέραντους λεσβιακούς ελαιώνες οι οποίοι καταλαμβάνουν μεγάλο χώρο πάνω στο νησί σε πεδιάδες και ακτές μέχρι στις πλαγιές και ρεματιές. Έτσι λοιπόν, τα μανιτάρια αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο του οικοσυστήματος της Λέσβου, όπου έχουν ταυτοποιηθεί πάνω από 150 είδη μανιταριών.