Ελιά

Το νοτιοανατολικό τμήμα της Λέσβου, με την τυπική μεσογειακή μακία βλάστηση, κυριαρχείται από τους απέραντους ελαιώνες. Είναι το πλέον εκτεταμένο σύστημα στο νησί και εμφανίζει σαφείς διαφορές ως προς το υψόμετρο, την ηλικία των δέντρων, την πυκνότητά τους και την υποκείμενη βλάστηση. Η πλούσια φυτική ποικιλότητα των ελαιώνων χαρακτηρίζεται κυρίως από θεροφυτικά είδη όπως Anthemis chia, Medicago orbicularis, Lathyrus sp. κ.ά. Η ελιά αποτελεί κοινότατο είδος της ξηροθερμικής ζώνης των σκληροφύλλων αειφύλλων σε όλο το νησί. Η καλλιέργεια της ξεκινάει από τα παράλια και φθάνει σε ύψος 450 – 500μ. (Μεγαλοχώρι – Αγιάσο – Αμπελικό κ.ά.). Η ελιά χρησιμοποιείται σαν δένδρο εδώδιμο, φαρμακευτικό, αρωματικό, καλλωπιστικό, το δε εξαιρετικής ποιότητας ξύλο της βρίσκει εφαρμογή στην επιπλοποιία και ξυλογλυπτική. Επίσης, το ξύλο της αποτελεί άριστη καύσιμη ύλη σαν καυσόξυλο και ξυλάνθρακας. Τέλος, τα φύλλα της ελιάς βοηθούν στην καταπολέμηση της αρθρίτιδας και των ρευματισμών ενώ από τον φλοιό της ελιάς, που συλλέγεται κατά την άνοιξη από νεαρά κλαδιά, παρασκευάζεται αφέψημα που λειτουργεί ως αντιπυρετικό.