Αρχαία Άντισσα

Η επικράτεια της Αρχαίας  Άντισσας, συνολικής έκτασης 232τ.χλμ. περίπου, οριζόταν δυτικά από την περιοχή πάνω από το Σίγρι και νοτιοανατολικά εκτεινόταν ως τα Παράκοιλα.  Η πόλη ήταν εγκατεστημένη  σε μια χερσόνησο της βόρειας παραλίας της επικράτειάς της, 16χιλ. νοτιοδυτικά της Μήθυμνας. Ο Γερμανός αρχαιολόγος Robert Koldeway ήταν ο πρώτος που  ταύτισε την Αρχαία Άντισσα με το Οβριόκαστρο και χαρτογράφησε την περιοχή. Ο χώρος που οριοθετούσε την πόλη, αποτελείται από την έκταση που κατέλαβε το μεσαιωνικό κάστρο στο άκρο της χερσονήσου, και από ένα λόφο, που χαρακτηρίζεται  ως ακρόπολη. Το λιμάνι της βρισκόταν εκτός των ορίων της πόλης. Κατά τη Βυζαντινή Εποχή, στη θέση της πόλης της Αρχαίας Άντισσας κατασκευάζεται το Κάστρο των Αγίων Θεοδώρων ή Οβριόκαστρο. Οι Άγιοι Θεόδωροι   ήταν  το τρίτο σε δύναμη οχυρό πάνω στο νησί, μετά τα Κάστρα της Μυτιλήνης και του Μολύβου.  Από τα ερείπια φαίνεται πως τα τείχη ήταν πανύψηλα. Τα επιθαλάσσια μέρη του  πλαισιώνονταν από τετράγωνους πύργους. Στο έγκλειστο χώρο του κάστρου διακρίνονται ίχνη κτισμάτων, γεγονός που αποδεικνύει πως οι Άγιοι Θεόδωροι ήταν περιτείχιση κώμη. Στα 1931 και 1932 η Αγγλίδα αρχαιολόγος Winifred Lamb πραγματοποίησε στην περιοχή της Αρχαίας Άντισσας δοκιμαστικές τομές. Τα συμπεράσματα που συνοψίζονται από την ανασκαφή αυτή είναι ότι θέση κατοικήθηκε από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, από τους τελευταίους αιώνες της 2^ης  χιλιετίας π.Χ. Από τότε η κατοίκηση συνεχίστηκε αδιάλειπτη.