Η μορφή και η θέση των κτιρίων που συγκαταλέγονται στη νεότερη αρχιτεκτονική του νησιού αντικατοπτρίζει τις ευρύτερες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες που επικρατούσαν στη Λέσβο κυρίως κατά τον 19^ο με 20^ο αι.  Ειδικότερα, μετά το 1923 η εικόνα αλλάζει με την αποχώρηση των μουσουλμάνων και την εγκατάσταση των προσφύγων. Οικοδομούνται νέες συνοικίες και παρά της επιπτώσεις της Μικρασιατικής Καταστροφής στην οικονομική και κοινωνική ζωή, οι εμπορικές δραστηριότητες και η βιομηχανική παραγωγή διατηρούνται ακμαίες και αποδοτικές μέχρι το 1940. Μεταξύ άλλων, χαρακτηριστικά δείγματα εκείνης της εποχής που παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και έχουν μείνει αναλλοίωτα στο χρόνο είναι τα βιομηχανικά κτίρια που χτίστηκαν από τους εμπόρους και τους μεγάλους γαιοκτήμονες, τα αρχοντικά που χρησίμευαν ως οικίες της ανώτερης αστικής τάξης και που εντοπίζονται τόσο στην πρωτεύουσα όσο και σε άλλους οικισμούς αλλά και άλλα δείγματα αρχιτεκτονικής που μαρτυρούν τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα του νησιού και τις επιρροές που έχει δεχθεί όπως είναι οι πύργοι, οι κρήνες κλπ.